Ivan Đurić (1947-1997), istoričar, pripadnik beogradske vizantološke škole, profesor Beogradskog univerziteta i predavač na Sorboni.
Diplomirao je na Odeljenju za istoriju Filozofskog fakulteta u Beogradu 1971. godine. Iste godine izabran je za asistenta na Katedri za istoriju Vizantije. Postdiplomske studije završio je 1974. godine radom Porodica Foka (rad je odbranjen 1974. a u Zborniku Radova Vizantološkog Instituta objavljen 1976). Doktorirao je 1982. sa disertacijom Jovan VIII Paleolog (1392—1448). Od 1974. bio je stalni saradnik različitih projekata Vizantološkog instituta SANU. Docent je postao 1983. a vanredni profesor 1989. godine. Sa Filozofskog fakulteta odlazi 1993, a od 1991. do smrti je živeo u Parizu.
U svojim radovima iz istorije Vizantije Đurić je na originalan način prevazišao učenja koja su vizantijski svet prikazivala u uskom slovensko-grčko-pravoslavnom okviru, otkrivši svu njegovu kompleksnost. Time je stekao ugled ne samo domaće već i svetske naučne javnosti.
U periodu raspada SFRJ Đurić se istakao u antiratnom pokretu, u borbi za demokratske slobode i ljudska prava. Jedan je od osnivača Saveza reformskih snaga i njen kandidat na prvim višestranačkim predsedničkim izborima. Sarađivao je sa liberalno orijentisanom opozicijom u Srbiji, Bosni i Hercegovini, Hrvatskoj, Crnoj Gori. U Sarajevo odlazi tokom rata gde je 1994. godine pomogao osnivanje Srpskog građanskog vijeća. Tekstovi političke tematike koje je tokom više godina objavljivao Đurić, pretežno u stranim publikacijama sabrani su u knjizi Vlast, opozicija, alternativa objavljenoj u Beogradu 2009. godine.
Lični fond Ivana Đurića Istorijski arhiv Beograda je preuzeo oktobra 2003. godine. U 33 kutije smeštena je građa koji oslikava život i rad ovog poznatog istoričara i političara, ali i vreme u kojem je živeo.
